Een cyclus bestaande uit zesentwintig gedichten, met als thema het huis dat ik ben en waarin ik woon. Over de doden, de vrienden, de schilderijen, het marmer, het bombardement – kortom alles wat een mensenleven in een huis maakt, maar ook hoe het huis de mens vormt.
Het huis dat mijn huid is, mijn huid die het huis is.
Eén fragmentje over mijn stoel: Hij, de stilte vormende/ geduldige, die weet dat woorden langzaam groeien/ luistert zwijgend in de kamer van mijn ribbenkast/ hoe mijn hart het ritme van mijn tijd slaat.
Een geluidsopname van de presentatie op 6 oktober 2019 in De Haagse Kunstkring is te horen op mijn podcast op deze website. Voordrachtskunstenaar Piet van der Pas en ik dragen samen alle gedichten voor. Pianiste Philine Coops speelt tussen de gedichten een aantal van de Ostinatonic Studies van Annette Kruisbrink.
